วัฒนธรรมการเย็บปักถักร้อย

มีการเย็บปักถักร้อยเพียงชิ้นเดียวจากราชวงศ์หยวนในพิพิธภัณฑ์พระราชวังแห่งชาติในไทเป และยังคงเป็นมรดกของราชวงศ์ซ่งกองที่ใช้โดยหยวนนั้นค่อนข้างหยาบ และการเย็บก็ไม่หนาแน่นเท่ากับของราชวงศ์ซ่งผู้ปกครองของราชวงศ์หยวนเชื่อในลัทธิลามะ และการเย็บปักถักร้อยไม่เพียงแต่ใช้ในการแต่งกายทั่วไปเท่านั้น แต่ยังใช้สำหรับการผลิตพระพุทธรูป ม้วนพระสูตร แบนเนอร์ และหมวกของพระภิกษุอีกด้วย

จัดแสดงโดยราชวงศ์หยวน "รูปปั้นวัชระปักหนาแน่น" ซึ่งเก็บรักษาไว้ในพระราชวังโปตาลาในทิเบต ซึ่งมีรูปแบบการตกแต่งที่แข็งแกร่งงานปักที่ขุดพบจากหลุมศพของหลี่ อวี้อัน ในราชวงศ์หยวนในซานตง พบว่าทำโดยใช้สีแดงเข้มนอกเหนือจากการเย็บแบบต่างๆเป็นการปักดอกพลัมบนกระโปรง และปักกลีบด้วยการเพิ่มผ้าไหมและการปักที่เป็นสามมิติ

กระบวนการย้อมและทอผ้าของราชวงศ์หมิงได้รับการพัฒนาในสมัยซวนเต๋อการปักที่ล้ำสมัยที่สุดของราชวงศ์หมิงคือการปักด้ายแบบโปรยการปักจะใช้ด้ายตีเกลียวคู่โดยนับตามรูเส้นด้ายของเส้นด้ายรูสี่เหลี่ยมที่มีลวดลายเรขาคณิตหรือด้วยดอกหลักเป็นเสาเข็ม

ในสมัยราชวงศ์ชิง งานปักส่วนใหญ่สำหรับราชสำนักจักรพรรดิวาดโดยจิตรกรของ Ruyi Hall แห่งสำนักงานพระราชวัง ได้รับการอนุมัติแล้วจึงส่งไปยังโรงปักทั้งสามแห่งภายใต้เขตอำนาจศาลของ Jiangnan Weaving ซึ่งเป็นที่ทำการปักตาม รูปแบบนอกเหนือจากการปักในราชสำนักของจักรพรรดิแล้ว ยังมีการปักในท้องถิ่นอีกมากมาย เช่น การปักแบบ Lu, การปักแบบกวางตุ้ง, การปักแบบหูหนาน, การปักแบบปักกิ่ง, การปักแบบ Su และการปักแบบ Shu ซึ่งแต่ละแบบมีลักษณะเฉพาะท้องถิ่นของตัวเองต่อมา Su, Shu, Yue และ Xiang ถูกเรียกว่า "Four Famous Embroideries" ซึ่งการปักของ Su มีชื่อเสียงมากที่สุด

ในช่วงรุ่งเรืองของการปักซู มีการเย็บที่แตกต่างกันมากมาย งานปักที่ประณีต และการจับคู่สีที่ชาญฉลาดการออกแบบส่วนใหญ่ทำขึ้นเพื่อเฉลิมฉลอง มีอายุยืนยาว และโชคดี โดยเฉพาะดอกไม้และนก ซึ่งได้รับความนิยมอย่างมาก และนักปักที่มีชื่อเสียงก็ออกมาทีละคน

ในช่วงปลายราชวงศ์ชิงและต้นยุครีพับลิกัน เมื่อการเรียนรู้แบบตะวันตกเริ่มแพร่หลายในภาคตะวันออก งานนวัตกรรมของการเย็บปักถักร้อยของซูโจวก็ถือกำเนิดขึ้นในช่วงสมัยกวางซู เซิน หยุนจือ ภรรยาของหยู เจ่ว มีชื่อเสียงในซูโจวจากทักษะการเย็บปักถักร้อยที่ยอดเยี่ยมของเธอเมื่อเธออายุ 30 ปี เธอปักเฟรมแปดภาพ "แปดอมตะเฉลิมฉลองอายุยืนยาว" เพื่อเฉลิมฉลองวันเกิดปีที่ 70 ของอัครมเหสี Cixi และได้รับตัวอักษร "Fu" และ "Shou"

เสินปักวิธีการแบบเก่าด้วยแนวคิดใหม่ แสดงแสงและสี และใช้ความสมจริง และแสดงลักษณะของการวาดภาพแบบตะวันตก การจำลองเสี่ยวเซินในการปัก ทำให้เกิด "การปักจำลอง" หรือ "การปักแบบศิลปะ" ด้วยการเย็บแบบต่างๆ และสาม -ความรู้สึกมีมิติ

ปัจจุบันงานฝีมืออันวิจิตรงดงามนี้ได้แพร่ขยายไปต่างประเทศและกลายเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามบนเวทีระดับนานาชาติแล้วเมื่อทักษะดั้งเดิมถูกนำมาใช้ในสาขาแฟชั่น ทักษะเหล่านี้จะเบ่งบานในลักษณะที่แปลกประหลาดแสดงให้เห็นถึงเสน่ห์อันไม่ธรรมดาของวัฒนธรรมประจำชาติ

ปัจจุบันการปักผ้าของจีนมีแพร่หลายไปทั่วประเทศการปักซูโจว การปักหูหนานหูหนาน การปักเสฉวนชู และการปักกวางตุ้งกวางตุ้ง เรียกได้ว่าเป็นสี่การปักที่มีชื่อเสียงของจีนงานศิลปะการเย็บปักถักร้อยที่พัฒนามาจนถึงปัจจุบันนั้นได้รับการประดิษฐ์อย่างประณีตและซับซ้อน